“Geniet van de zoektocht, samen met God”

“Ik kende IFES nog vanuit mijn studententijd. Ik was toen vice-praeses van het landelijk bestuur van de C.S.F.R., en die tijd was het nog zo dat je daarmee automatisch ook student-bestuurslid bij IFES was. Na mijn studententijd was ik er een hele tijd niet meer bij betrokken, maar nu ben ik weer terug. Ik was nieuwsgierig naar wat ik aan zou treffen.

Ik vond het destijds al zo mooi dat IFES-medewerkers zo trouw en beschikbaar waren. Nu ben ik als directeur onder de indruk van alle medewerkers die de rust nemen om in gesprek te gaan over diepe vragen met studenten, in een tijdperk waarin dat niet meer normaal is. Eigenlijk is het nog altijd het IFES zoals ik dat vanuit mijn studententijd gewend was.

De medewerkers zijn zich onveranderd bewust van de kracht van het evangelie, en van dat het allemaal gebeurt in de contacten en relaties met studenten. Ze werken vaak op eenzame posities en moeten veel van zichzelf blootgeven, op plekken waar niet iedereen daar op zit te wachten. Dat is kwetsbaar, eenzaam… en mooi. Ik ben nu een paar weken bezig en hoor al zo veel mooie verhalen. Daarmee worden mijn eigen geestelijke lakens ook weer opgeschud.”

Complex

“Hoewel de kern van het werk van IFES weinig is veranderd, merk ik dat de studentenpopulatie wel is veranderd. Alles gaat vluchtiger, en hun levens zijn complexer. Veel studenten voelen angst om zich ergens aan te moeten binden, om zich te committeren. Tegelijkertijd zijn ze op zoek naar een soort vastigheid. Het is voor hen een soort continu gemis.

De afgelopen jaren was ik docent sociologie op een hogeschool. Ik merkte dat ik door de jaren heen anders ben gaan lesgeven. Er speelden andere vraagstukken, over gender en relaties bijvoorbeeld. En ik voelde een verlegenheid om het nog over ‘de waarheid’ te hebben. Je kunt tegenwoordig niet meer uitgaan van vanzelfsprekendheden.”

Mind-blowing

“Je kunt vandaag de dag bij iedereen aankomen en zeggen dat je een ‘spirituele reis’ aan het maken bent. Maar je kunt bijna niet meer zeggen dat Jezus de enige weg en de waarheid is. Terwijl studenten juist nu snakken naar duidelijkheid! Tijdens een college ging ik eens in gesprek met studenten over stress. En het trof me dat zij vooral stress bleken te hebben vanwege alle keuzes die ze konden of moesten maken: ze waren bang om steeds de verkeerde keuze te maken. Ook op het gebied van zingeving. Zingeving en spiritualiteit zouden de bodem van je bestaan moeten vormen, maar die dingen zijn onderdeel geworden van een zoektocht; wat is er nog méér te vinden?

Ik merk dat het makkelijker is om het met studenten te hebben over ‘spiritualiteit’ dan over geloof. Want geloof vraagt om een overgave aan iets wat buiten jouzelf ligt, aan een God die groter is dan jij. Maar mensen willen juist zelf de controle houden over hun zoektocht naar zingeving en spiritualiteit. Studenten zijn op zoek naar zingeving, maar wat ze vinden, lijkt haast al beslist te worden door hun eigen keuzes.

Terwijl dit juist zo mind-blowing is aan geloven: het overkomt je, als je het wilt ontvangen. In Spreuken staat dat je wijsheid zult vinden, als je het zoekt. En in het Bijbelboek van Job, koppelt Job de wijsheid aan de ondoorgrondelijkheid van God en de overgave aan Hem. Zoeken naar zingeving is een constante zoektocht naar God, waarin Hij zelf de wijsheid is!”

Zekerheid

“Toen ik zelf ging studeren, woonde ik eerst in een huis met twee niet-christelijke studenten. Er werd veel geblowd, ze waren vaak stoned. Het was trouwens wel een leuke en leerzame tijd, hoor. Maar ik wist zelf al vanaf een jonge leeftijd: ik moet bij Jezus zijn voor antwoorden op mijn vragen! Ik twijfelde soms aan het geloof, maar maakte soms ook rationeel de keuze om dat niet te doen. God vormde namelijk de vaste grond onder mijn voeten. Ik voelde een zekerheid dat ik bij God moest zijn, en niet bij allerlei andere religies waar mensen om mij heen mee bezig waren.

Hoewel ik een leuke tijd had in mijn eerste studentenhuis, voelde ik een sterke behoefte om toch naar een christelijk studentenhuis te verhuizen. Maar ik werd uitgenodigd en later uitgekozen door weer een niet-christelijk huis. Ik vond dat lastig, want ik verlangde juist zo naar christelijke huisgenoten. Toch ging ik daar wonen. En wat bleek: een huisgenoot had net voor het eerst een Bijbel gekregen en hij had veel vragen. Nachtenlang hebben wij daar samen over gepraat.

Als ik terugkijk op mijn eigen studententijd, zou ik nu tegen studenten willen zeggen: geniet van jouw zoektocht in het leven, samen met God. God is zo verrassend. Ik hoef het niet zelf te doen, niet de reddende Messias voor een ander te zijn. Laat je verrassen door God en door de kracht van Zijn Woord. Doe het rustig aan, en geef je over aan Hem. Vertrouw jezelf aan Hem toe, want bij Hem ben je écht veilig.

De Heilige Geest leeft en werkt, dus je hoeft echt niet alles zelf uit te vogelen. Blijf in beweging: blijf wijsheid zoeken, blijf ontdekken. Die overgave klinkt dwaas, maar het kán echt niet anders. Ik heb veel momenten gehad waarop ik samen met God op de troon van mijn hart wilde zitten. En elke keer werd ik er weer af geknikkerd. Was dat dan lastig? Dat was fantastisch! Want ik krijg elke keer weer een nieuwe kans. En dat leert ons dan weer genadig naar anderen te kijken.

Impact

Ik vind het mooi om te zien hoe IFES bezig is, door verenigingen en hun leiders toe te rusten. IFES durft hen nog de ‘trage’, diepe vragen te stellen temidden van alle drukte van het studentenleven. En de vraag is dan vooral: waar wil je naartoe, wat is je perspectief? En wat voor rol mag je daarin spelen als christen en als student? IFES gaat daarin echt een laagje dieper. Ik sprak laatst een studentenwerker die opmerkte dat zijn werk super inefficiënt lijkt, maar juist heel efficiënt is. Juist door de tijd te nemen en ‘trage’ gesprekken aan te gaan, kunnen we investeren. En daar zie je de impact van.