Ik heb nog motivatie om te studeren, videobel regelmatig met vrienden en familie en heb af en toe een 1,5-meter-praatje met mijn opa en oma.

Wel vind ik het lastig om minder face-to-face contact te hebben met vrienden en medestudenten. In deze tijd van isolatie kom ik erachter hoe belangrijk dat is.

Momenteel ben ik in Zeeland bij mijn ouders. Hier heb ik de vrijheid om even naar het strand te gaan en uit te waaien bij de zee, wat ik persoonlijk fijn vind in plaats van constant in isolatie zitten. Ook ben ik actief in mijn kerk om de online-kerkdiensten op te zetten. Dit helpt enorm om betrokken te blijven bij de kerk en vanuit thuis toch gemeente te zijn. Wel mis ik het samenleven in een studentenhuis, omdat je in deze gekke tijd hechter wordt en in hetzelfde schuitje zit.

Ik probeer mijn normale ritme zo veel mogelijk aan te houden: studeren, sporten, maar ook kringen. Met mijn kring proberen we 1 keer per week samen te skypen om even te praten over hoe het met ons gaat en te kringen zoals dat normaal ging. Dit helpt mij om ook focus op God te houden en hem te betrekken bij mijn leven zoals dat nu is.

Verder lezen?