“Soms voel ik me onmachtig als bestuurder, dan mag ik doorverwijzen”

Dat kwam vooral boven toen er vorig jaar bij een Ichthus-vereniging een geval van zelfdoding was. In deze heftige gebeurtenis kwam de vraag of er een bijeenkomst kon worden gehouden waar lokale besturen bij aan konden sluiten. “Na overleg in ons bestuur hebben we IFES betrokken en was er binnen anderhalve week een meeting”, vertelt Jorinde. “Uiteraard vooral het betreffende bestuur, maar ook aan de anderen was te merken hoe diep deze gebeurtenis ingreep, en tegelijk hoe goed het was om hier samen over te spreken”.

Hoewel de aanleiding bepaald niet leuk was, kijkt Jorinde goed terug op de bijeenkomst: “Eens te meer bleek hoe goed het is om tijdens een meeting met alle landelijke bestuderen de begeleiding te hebben van iets oudere, meer ervaren mensen die dit in goede banen kunnen leiden. Wij kunnen als landelijk team niet alle ruim 1200 leden aandacht geven. Soms voel ik me onmachtig als bestuurder. Dan hou ik me vast aan een uitspraak van Cees Griffioen: Jullie taak is niet om iedereen persoonlijk te helpen. Jullie taak is signaleren en dan doorverwijzen. Bijvoorbeeld naar een stafwerker van IFES. En dat geeft dan ontspanning”.