Zo’n lustrumreis of conferentie vraagt namelijk soms best veel van een mens. Je bent de meeste tijd in aanwezigheid van andere mensen, deelt je kamer of tent met anderen, bent de hele dag bezig, op zoek naar de leukste activiteiten, misschien ondertussen proberend wat beeldmateriaal te maken voor je sociale media. De mensen die je nog niet goed kent vragen om wat small talk-skills, wat (als ik voor mezelf spreek) best veel energie kost. Gesprekken met goede vrienden duren regelmatig iets te kort om echt de diepte in te gaan.

Kort gezegd: het is moeilijk om rust te vinden. Toevallig lees ik tijdens de lustrumreis het boek “Onrustig is ons hart” van ds. Niek Tramper, over rust vinden in een veeleisende tijd. Met korte maar rake analyses schetst hij de factoren die onrust geven in ons leven en ervoor zorgen dat we het gevoel hebben altijd tijd tekort te komen. Met als gevolg dat we stress ervaren, niet écht van het moment kunnen genieten, en het gevoel hebben het altijd beter te moeten doen.

Hoe ik dat terugzie bij mezelf op lustrumreis of bij de Live it! van 2019? De angst om iets belangrijks te missen als ik vroeg naar bed ga; je afvragen of je je niet beter bij een ander groepje aan had kunnen sluiten, omdat het daar misschien beter klikt; niet kunnen kiezen tussen wat je wilt doen en wat niet; tijdens het doen je afvragen hoe de andere keus had uitgepakt; je programma veel te vol plannen; het gevoel hebben dat je wel gezellig moet zijn, want anders willen je groepsgenoten misschien bij iemand anders aansluiten; overal mooie foto’s van hebben en liefst z.s.m. ergens droppen.

Goed. Dat zijn nogal wat onrustfactoren. Het kan zomaar dat jij ook een aantal van deze gedachten zal hebben tijdens de Live it! Want hoewel er niets mooiers is dan met studenten uit heel Nederland God te aanbidden en nieuwe dingen over hem te leren, het kan je uitgeput achterlaten. Voor het geval je er iets aan hebt, heb ik gebaseerd op mijn eigen ervaring de volgende tips voor je:

  • Bedenk dat je sowieso niet de enige bent die soms wat overprikkeld is, of onzeker over sociale dingen. Toen ik bij andere Ichthianen opgooide waar ik mee zat, zeiden 4 op de 5 mensen dat ze hetzelfde hadden;
  • Neem af en toe een momentje voor jezelf tijdens de conferentie als je dat nodig hebt, al is het maar een kwartiertje eerder opstaan om rustig je ontbijt te eten;
  • Kies één of twee goede vrienden bij wie je terecht komt als je ergens tegenaan loopt tijdens de conferentie, sociaal of praktisch. Even met iemand erover praten helpt veel! Het PGT is ook een aanrader;
  • Doe als het mogelijk is wat onderzoek van tevoren wat er te doen is en wat je leuk vindt, dat helpt bij het keuzes maken wat je wel en niet wilt;
  • Houd een oogje op andere mensen om te zorgen dat iedereen ergens makkelijk kan aansluiten;
  • Probeer aandacht te hebben voor het moment dat je aan het beleven bent. Het is makkelijk om bij epische verhalen van anderen te denken dat je iets gemist hebt of zal gaan missen, maar denk dan aan de mooie ervaringen die je zelf die dag hebt opgedaan (Tramper noemt die ‘kairos’-momenten, momenten dat de tijd lijkt stil te staan). Dat betekent ook dat je prima een activiteit kan overslaan als je daar behoefte aan hebt: die rust stelt je waarschijnlijk in staat om van de volgende dag extra te genieten.

Natuurlijk is een conferentie voornamelijk een kans om te genieten van het leven en nieuwe mensen te leren kennen. Maar leren waar je grenzen liggen en die grenzen accepteren is onmisbaar in het leerproces van rust vinden in het drukke leven. Een vaardigheid die je de rest van je leven nodig zult hebben!

PS. Het boek van Tramper is een aanrader, niet te duur, slechts 150 pagina’s, leest makkelijk (ik las het in drie dagen uit tijdens een lustrumreis, dus dat zegt wat).

Ben benieuwd wat je ervan vindt!

Charlotte

Verder lezen?