Het IFES effect

Als blijkt dat zes van de zeven kinderen ook nog hun huwelijkspartner via hun vereniging hebben leren kennen, begint het schrijver dezes wel een beetje te duizelen. Renske van Velsen (47) zelf kwam haar man ook tegen via Ichthus, waar ze in 1994 lid werd, op de beroemde Ichthus zeilkampen. Ook haar dochter zegt al jaren dat ze bij een studentenvereniging wil, en volgend jaar kan ze dan toch echt lid worden. Misschien bij CSFR, of ook bij Ichthus.

Als Renske begint te vertellen over haar tijd bij IFES verandert haar intonatie. De warmte neemt hand over hand toe en de anekdotes vliegen in het rond. Meerdere malen verontschuldigt ze zich voor haar enthousiasme. Maar ze heeft zo ontzettend veel aan IFES gehad. “Had ik al verteld dat we allemaal ook een of meerdere taken doen of hebben gedaan in de kerken waar we bij aangesloten zijn? Dat leerden we ook bij IFES. Je geloof omzetten in actie. Verantwoordelijkheid nemen. Want je leeft toch niet alleen voor jezelf? Je leeft voor God. We dachten er niet eens zo over na. Laat maar zien dat je christen bent”.

Oorlog

De lijst van positieve IFES-herinneringen en bijdragen aan haar geloof in God is bij Renske letterlijk eindeloos. Een paar gebeurtenissen springen er uit, zoals een conferentie in Duitsland in 1997 in Bischofsheim: “Het was een bijzondere tijd met de voelbare aanwezigheid van God. Het thema was ‘Consultatie over evangelisatie’, maar we moesten eerst even interne consultatie toepassen, want er ontstond bij de openingsdienst lichte spanning. Wat bleek? De host had in zijn welkomstwoord met lijst van aanwezige landen vergeten Kroatië te noemen. Een foutje wat met de toenmalige spanningen op de Balkan natuurlijk extra gevoelig lag. Ter plekke stelde een slim iemand voor om het laatst gezongen lied ‘I am a new creation’, opnieuw te zingen maar dan aangepast naar: ‘I am a new Croatian’. Grote hilariteit natuurlijk, maar ook een mooi voorbeeld van de praktische insteek van IFES. Er was altijd het zoeken naar en realiseren van verbinding. Natuurlijk, verschillen mogen en moeten er zijn, maar er was altijd openheid en aanmoediging: praat er samen over. Dat vergeet ik echt nooit meer”.

Waarheid

“Weet je dat ik in grote lijnen onze trouwpreek nog uit mijn hoofd weet? We hadden René van Loon, destijds algemeen secretaris van IFES, gevraagd om onze trouwdienst te leiden. Hij sprak over Johannes 1:17 (NBG ‘51): ‘Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus gekomen’. Hij benoemde de balans die in het huwelijk, maar ook in de andere gebieden van het leven belangrijk is. Het is niet gezond om elkaar alleen maar te confronteren met waarheid. We kunnen niet zonder genade, zowel het ontvangen als het geven trouwens. Aan de andere kant is alleen genade, wat snel toedekken kan worden, ook niet gezond. Dingen moeten soms benoemd en besproken worden om te kunnen onderscheiden waar het echt om gaat. Emile en ik hebben dat altijd toegepast en zijn dankbaar dat we al zolang bij elkaar zijn.”