Na enkele dagen was het mogelijk contact te leggen met een collega van het IFES werk dat in Oekraïne onder de naam CCX plaatsvindt. Verdeeld over 5 steden zijn er circa 250 studenten bij hen aangesloten, waaronder veel internationale studenten en ongelovige studenten. Onnodig te zeggen dat zij op moment van schrijven geen lessen of colleges aan het volgen zijn en dit waarschijnlijk op dit moment nog steeds niet doen.

Hoe onvoorspelbaar lijken de ontwikkelingen in de wereld te zijn en voorlopig ook te blijven. Voor mijn idee hebben we de periode dat ook wij in onze huizen waren ‘opgesloten’ nog maar net achter ons gelaten. Alleen werden we niet bestookt met granaten, of moesten rekening houden met het feit dat zelfs het ziekenhuis in onze stad kon worden getroffen…

Collega Brian is Amerikaans, maar getrouwd met een Oekraïense. Samen hebben ze drie kinderen en woonden ze al jaren in Kiev. Vanuit de hoofdstad week hij eerst uit naar zijn schoonmoeder. Daarna naar een buurland. “We hebben echt een heftige tijd achter de rug”, vertelde hij me. “Maar gelukkig konden we na een reis van 48 uur, vrijwel zonder slaap, onszelf in veiligheid brengen. In Kiev was het simpelweg niet veilig meer. Vanuit hier blijven we doen wat we kunnen voor onze studenten. Jullie hulp, financiën en gebeden worden door ons met grote dankbaarheid ontvangen. Willen jullie daar alsjeblieft mee doorgaan?”.

Verder lezen?