Anti rust

De IFES tweedaagse is een must voor medewerkers uit heel het land. Maanden van tevoren wordt hij al geblokt in de agenda’s en het is een verademing om vanuit de soms solistische functies elkaar te ontmoeten en te spreken. Zeker als dat kan zonder beperkingen zoals die van toepassing waren tijdens de coronatijd. De locatie, het voormalige klooster Mariënkroon, lijkt geschikt gemaakt voor het thema van de tweedaagse: Rust. Heeft Sandra daar veel van?

“Het hangt er een beetje vanaf hoe je dat bekijkt. Ik denk wel dat ik een basisrust in me heb, een bepaald soort balans. Ik ben niet heel snel van mijn stuk door de omstandigheden. Aan de andere kant heb ik natuurlijk ook weleens last van een beetje stress. Als ik naar een meeting moet met een van onze besturen op de Utwente en ik kan mijn telefoon niet vinden terwijl ik al aan de late kant ben… Je kent het wel. Om persoonlijk een beetje tot bezinning te komen, door ruim twee uur stil te zijn, dat vind ik nog wel een uitdaging.”

Het is wel goed om je te realiseren dat het studentenwerk een behoorlijke emotionele aanslag kan doen op je ‘zijn’ als mens, denkt Sandra. Zeker als er gedurende de week een aantal gesprekken zijn met studenten die met (levens) vraagstukken komen. Of als er iets speelt of ergens niet lekker loopt. “In die zin is het denk ik erg goed om elkaar tijdens deze team tweedaagse te ontmoeten en te connecten. Want we zijn in veel steden toch behoorlijk op onszelf aangewezen. Hoe gaat het met je? Heb je voldoende energie? Kan je je goed opladen? Neem je voldoende rust, of zoek je contact met een collega om even te sparren? Daarnaast duiken we de Bijbel in, en met Cassels en Hazel (oud-leiders van het IFES-werk in Ierland-red.) staat er zoveel jaar ervaring voor de groep. Heerlijk om daarvan te mogen leren”.

De volgende dag treffen we Sandra in een groepje collega’s, bezig met het uitwerken van een basisidee voor een inspiratieavond over rust. Creatieve werkvormen, bronnen en uitdagende vragen vliegen over tafel. Het doel is er een ‘pakket’ van te maken wat naar keuze door alle Nederlandse studentenwerkers gebruikt kan worden in hun eigen stad. Zo kunnen ze met hun eigen verenigingen aan de slag met het thema. “Het leuke van de diversiteit aan personen aan deze tafel is dat iedereen zijn eigen invulling geeft aan rust. En we niet gebonden zijn aan bijvoorbeeld ‘stille tijd’ die letterlijk moet worden genomen. Iedereen heeft een vorm die bij hem past als het gaat om contact zoeken met God. Dat kan een keer heel bewust zijn in de vorm van zitten onder een boom in de zomer. Maar ik hoorde hier ook al iemand die zwemmen daarvoor inzet, een ander zet haar alarm op een rare tijd in de middag en zegt dan het Onze vader hardop, de volgende stapt op de fiets.

En soms zit de rust in de ontmoeting. Doordat je ergens over praat ga je dingen uiten. Dan komt er ruimte vanbinnen. Soms een gevoel van opluchting en rust. En ook dat is super waardevol”.