Een kaartje, een telefoontje, een bak versgebakken brownies of een biertje op de stoep (als ze nog op hun kamer zijn) zijn hele fijne knipogen in een tijd dat zoveel contact niet kan. Je voelt nu de onmogelijkheid van een arm om de schouder kunnen slaan of iets te zeggen, maar vaak is troost ook het stille gebaar dat zegt ‘Ik denk aan je’. En we hebben nu de kans om dat te oefenen.